اوتیسم یک نوع اختلال عصبی رشدی مغزی محسوب می شود که توسط اختلالات مهارت های اجتماعی، ارتباطات و همچنین رفتارهای تکراری و ویژه تقسیم می گردد. اختلالات طیف اوتیسم دارای خصوصیات رفتاری و رشدی است. وجه تمایز عمده ی این طیف از سایر اختلالات دیگر آسیب به سه جنبه ی زیر می باشد؛
- تعامل اجتماعی
- ارتباط
- الگوی رفتاری تکرای و کلیشه ای
درسیستم تشخیص گذاری تاکید شده که علائم اختلالات طیف اوتیسم در طول حیاط فرد تغییر نموده و اختلالات رفتاری فرد مبتلا دارای طیف خفیف تا شدید می باشد(در تمام طول زندگی فرد، اتیسم همراه اوست). بروز علائم اختلال اوتیسم قبل از سن 3 سالگی کودک رخ داده و بیشتر قسمت های مغزی تحت تاثیر اوتیسم، دچار اسیب می شوند ولی نحوه رخ دادن آن تاکنون مشخص نشده است.
علل احتمالی اختلال اتیسم
عوامل ژنتیکی بر بروز این اختلال تاثیر داشته و تقابل بین ژنی (گروهی از ژن ها) و جهش های ژنی از جمله این عوامل محسوب میشوند همچنین در موارد نادری نیز این اختلال در اثر آسیب هایی که در دوره رشد رخ میدهد، ایجاد میگردد. از این عوامل میتوان به فلزات سنگین موجود در جو، آلودگی های محیطی و استفاده از حشره کشها اشاره کرد. درگذشته نظریه ای مطرح شد که واکسن های دوران کودکی نیز در ابتلا به این اختلال تاثیر دارند که تاکنون به دلیل نبود شواهد کافی رد شده است. والدین حتما باید در دوسال ابتدایی زندگی کودک به علائم و شواهد رفتاری او دقت کنند.
شیوع
درآپریل 2018 میزان شیوع اوتیسم را یک نفر در هر 59 نفر و یک نفر در هر37 پسر و یک نفر در هر 151 دختر متولد شده اعلام نمود. شواهد نشان دهنده پیشرفت سریع اختلال طیف اوتیسم است و به احتمال فراوان در آینده باید منتظر آمارهای ناگوارتری باشیم. که دلیل آن می تواند آگاهی جمعیت انسانی از اوتیسم و نوع ارزیابی های انجام شده، فاکتورهای خطرمحیطی، تغییرات ژنتیکی اجتماعی خاص باشد.
علائم اتیسم
